تسلسل

احوال روزگار این عصر  غروب کرده  و ما شب زدگان برای طلوع  تقدیر مان صبوریم ! پیمانه وجودمان نه شراب ، که حبه های انگور پوسیده است که سرگذشت اش مستی است !نگارش دو سه خط لبخند هم برای آنکه سواد دیدن ندارد چه سود ؟ما در قمار لحظه هایمان عمرمان را باخته ایم....

حوادث آنقدر در هم تنیده اند که پیله اش پیمانه صبرمان را پر که نه شکسته است . مسکین لطف ایزدیم  ای تو نادیده قادر، جبر تقدیرت را تقریر مکن اینگونه آشفته ........
ترسم از غم های بی سرانجام است که ریشه دل را سست میکند و هیچ ایمانی را زنده نمی گذارد ...
در سوگ ایمانیم و این اندوه مزد خزان مهربانی هاست